مرگ

وقتی به مرگ فکر می کنم

به بی ارزشی همه چیز

چه راحت فراموش می کنم و چقدر ارام می شود غوغای دورنم که از بودن سرچشمه گرفته است نه از نبودن و چه ساده با فکر به نبودن غوغا نیز ساکت می شود. 

و باز خر می شوم و باز ارام تر و بار عاشقتر

من چقدر احمقم که زندگی را در صفر ضرب می کنم تا لذت که نه اه نکشم

چه اهمیتی دارد 

من هستم و دوستش دارم 

حتی در هیچستان